Watersport is voor mij van ouds een hevig begeerde bezigheid. Mijn eerste (uiteraard zwaar tweedehands) zeilboot kocht ik in 1951. Een 12 quadraat met een torentuig van 7 meter hoog. Op het Bergumermeer heb ik de verzwaring onder de kiel vandaan gezeild. Toen werd het nog leuker. Hij was zo wankel dat je bij voorkeur midden in de boot moest gaan staan bij het optuigen. Vaak zeilde ik er in mijn eentje in. Als het echt lekker waaide lag ik languit op de hoge kant, soepel mijn evenwicht bewarend met een voet, sturend met de andere voet, het touw van het grootzeil in de ene hand en de fok in de andere hand. Allebei losvast in de katrollen. Zie je het al voor je ? Ach natuurlijk ging er ook wel eens wat mis.

Onderweg met harde wind brak eens mijn roer. Ik ben toen, sturend met grootzeil (voor het oploeven) en fok (voor het afvallen), zonder problemen thuis gekomen. Later in een Sneekweek heb ik er met veel lef over verteld en als demonstratie heb ik het roer op de wal gegooid, ben rondom het starteiland gezeild en weer probleemloos terug gekomen. Lef genoeg.

Mijn vrouw vond het zeilen maar niks. Helaas. Daarom heb ik in arrenmoede ook eens een motorboot gekocht, maar dat heeft niet lang geduurd.

Omdat ik de watersport toch zonder mijn vrouw zou moeten doen ben ik maar gaan surfen. Dat was een activiteit die toen, ongeveer 30/40 jaar geleden pas was uitgevonden. Het lukte meteen wonderwel. Sindsdien heb ik veel gesurfd. Ik begon het seizoen elk jaar eind maart / begin april als de voorjaarsstormpjes en de zon terugkwamen. Pas in november, na de herfststormen stopte ik gedurende een paar wintermaanden. Natuurlijk wel goed ingepakt bij koud weer.

Ook kanoën vond (en vind) ik leuk. Speciaal op ruig water. Een mooie tocht heb ik gemaakt, samen met mijn oudste dochter, vanaf bijna de oorsprong van het Drents Diep tot aan het Zuidlaardermeer. Mijn vrouw bracht en haalde mij met de auto. Later ging mijn vrouw ook mee in een 2persoons. Deze laatste zomer zijn we daarvoor speciaal naar een watersporthotel geweest. We gingen elk in een eenpersoonskano en het ging perfect.

Enige jaren terug, omstreeks 1980, hebben mijn zoon en ik samen een zeilbootje gebouwd. Een Engels ontwerp met een heel bijzondere bouwwijze. De Mirror Miracle. Zie foto. We hebben er veel plezier mee gehad. Hij zeilde fantastisch en kwam heel snel in plané, maar het gaf op den duur toch teveel rompslomp en onderhoud. Uiteindelijk heb ik hem met goedvinden van mijn zoon weggegeven en ben verder gegaan met surfen en zweefvliegen.

In een volgende pagina van deze website heb ik een verslag opgenomen van mijn mentale voorbereiding van een destijds nieuw fenomeen in de surfsport, namelijk de "powergijp". Zie aldaar.

Klik desgewenst in het woord "POWERGIJP" om dat artikel te lezen.

Of ga terug naar "BIJZAKEN - DE OMSLAG" of naar de "HOMEPAGE".